Een column over columns

Columns zijn “in” Je kan geen bedrijfsblad meer openslaan of een manager heeft wel een column. Een column hoort je uit te dagen, te prikkelen, te inspireren, maar het enige dat die stukjes proza meestal doen is ergernis oproepen. Nietszeggende stukken tekst die ofwel politiek correct zijn ofwel politiek getint. En dat laatste dan ook nog uitsluitend ten voordele van de manager zelf.

In december zie je de meeste columns voorbij komen. Dan moet een manager zich ineens profileren. Even terugblikken. Niet om het een of ander hoor, maar waarom denkt een manager dat ik geinteresseerd ben in hun mening als ze zelf de rest van het jaar geen enkele moeite nemen om wat van zich te laten horen? Communiceren moet je het hele jaar door doen. In goede en zeker in slechte tijden. Om mensen te motiveren en te inspireren. Of ben je van mening dat medewerkers uit zichzelf geinspireerd moeten zijn omdat je hun salaris betaalt?

Heb je je als manager wel eens gerealiseerd dat mensen voor jouw bedrijf hebben gekozen op basis van hun persoonlijke ambities en verwachtingen? Ben je je bedrijf destijds niet gestart vanuit je eigen persoonlijke ambities, je passie voor het werk, je visie? Is dan dan zo gek om zo nu en dan die visie, passie en ambitie met je personeelsleden te delen? Dat is geen teken van zwakte, dat heet inspirerend leiderschap en is helaas tegenwoordig maar al te vaak afwezig omdat we scoren, targets halen en uiterlijk vertoon belangrijker vinden. En dan noemen je medewerkers je ineens een arrogante en egocentrische manager

…gek he?